Ergens tussen het amateurveld en de grensrechter, tussen het verschonen van een luier en het opruimen van puberprut, gebeurde het: wij, twee vaders met te veel gereedschap en te weinig tijd, kwamen tot een inzicht. Jongens raken hun mannelijkheid kwijt. Niet de stoere filmvariant met sixpack en slow motion-explosie op de achtergrond, maar de gewone, praktische, no-nonsense mannelijkheid die ruikt naar WD-40, koffieprut en zweet. De man die gewoon doet wat moet, zonder daar een podcast over te beginnen.

We zagen jonge kerels die meer spierballen hadden dan inzicht, die dachten dat een crypto-wallet hetzelfde is als een gereedschapskist. We zagen vaders die meer tijd met hun telefoon doorbrachten dan met hun kinderen, en zonen die niet wisten hoe ze een band moesten plakken, maar wel een PowerPoint over ‘persoonlijke groei’ konden maken. Kortom: het werd tijd om de schop weer eens letterlijk in de grond te steken. Het beestje bij z’n naam te noemen: de man.

Want daar gaat dit boek over. Over het soort man dat niet eindeloos analyseert, reflecteert of mediteert, maar gewoon z’n mouwen opstroopt. De man die iets maakt, iets breekt of iets tilt. Die weet wat een moer is, maar niet per se wat een mindful morning routine inhoudt. Die beseft dat het leven niet draait om perfecte balans, maar om een goed gevulde koelbox, een degelijk touw en een plan dat hooguit half af is – maar wel begint met dóen.

Wij zijn Remon en Louis. Kunstenaar en muzikant, vaders van vlees, bloed en soms lichte wanhoop. We hebben allebei lang gedacht dat we iets moesten worden, tot we ontdekten dat we al iets wáren: mannen. Gewoon, zonder handleiding. Maar wel met eelt, humor en een gezonde portie zelfspot. We schrijven geen zelfhulpboek. We reiken geen tips aan over hoe je je innerlijke alfaman moet activeren. We vieren de kneuterigheid, de mislukkingen en de geniale momenten die voortkomen uit domweg proberen.

De teksten in dit boek zijn odes aan het echte man-zijn. Aan de schep, het zwarte T-shirt, het strand, de sloot, het badpak, de spijker die altijd net krom slaat, en de cavia die misschien wel, misschien niet, helpt tegen kaalheid. Het is geen bijbel, eerder een veldgids. Een handboek voor de moderne jongen die zijn instinct niet wil verliezen in een wereld vol meningen, apps en influencers met zonnebankwijsheid.

We hebben het niet over vrouwen, want daar valt niets tegenin te brengen. We hebben het over mannen – over onszelf, over jou, over de buurman met de lekke zwemband en de oom met de barbecue die altijd alles zwart schroeit. Over de types die niet perfect zijn, maar wel aanwezig. Dus trek je beste spijkerbroek aan, open een blik bier (of cola als je moet rijden) en laat je meevoeren in de wonderlijke wereld van het alledaagse heldendom. Dit boek is geen handleiding, geen manifest en al helemaal geen therapie. Het is een schop onder je kont – van twee mannen die er ook af en toe eentje nodig hadden.